Canada, we zijn vertrokken!

De wijzers op m’n horloge geven 11u48 aan. Al kan het ondertussen ook al 17u48 zijn, want op dit moment hang ik ergens duizenden meters hoog boven de Atlantische Oceaan. Nog zo’n drie uurtjes vliegen en dan begint opnieuw het grote avontuur. Eerste bestemming: Montréal. En net zoals vorig jaar ben ik opnieuw heel erg benieuwd naar wat ons de komende twee weken allemaal te wachten staat. Ik beeld me bruisende steden omringd door torenhoge wolkenkrabbers in, adembenemende autoritjes langs groene vlaktes die kilometers ver rijken, wandelingen in het bos vergezeld van hertjes, eekhoorntjes en ander moois. Maar meer dan dat alles beeld ik me twee weken vol prachtige ontdekkingen, nieuwe indrukken en het maken van mooie herinneringen in. Canada, ik ben er helemaal klaar voor!

Door m’n hoofd klinken de deuntjes van Walter Mitty, rustige gitaren die doen wegdromen over mooie momenten ver weg van alles en iedereen, met om me heen alleen maar groen zo ver als ik kijken kan en naast me vriendlief die samen met mij opnieuw op weg gaat om heel wat mooie herinneringen te maken. Al wordt onze reis dit jaar toch net iets anders. De ontluikende Canadese natuur zal namelijk zo nu en dan ingeruild worden voor steden die nooit lijken te slapen en plekjes waar de tijd nooit heeft stilgestaan. En dat is helemaal oké. Want waar Canada enerzijds heel wat ontluikende natuur te bieden heeft, kan je er anderzijds ook terecht voor een ferme portie cultuur en stadsleven. Onze route zal ons deze keer dan ook langs steden als Montréal, Toronto, Ottawa en Québec leiden en ons het bruisende Canadese leven tonen.

Hoewel we vorig jaar stiekem een beetje bang waren voor drie weken in de natuur, met een tent en alles wat daarbij hoort, is het nu nét andersom. De bergen, naaldwouden en wildlife aan de Canadese Westkust waren namelijk zo adembenemend en met momenten hartverwarmend dat we dat toch wel een beetje zullen missen. Al hoeven we niet te treuren, want na Montréal en Toronto zoeken we eventjes het platteland op om er tot rust te komen in een van de vele natuurparken, beren inbegrepen. Want geef toe, een rondreis door Canada is pas helemaal af na een dagje ontspannen op een houten stoeltje met zicht op azuurblauwe meren, metershoge dennebomen en in de achtergrond wat huppelende hertjes. 

Jullie mogen de komende weken dus weer heel wat reisverhalen verwachten, en nu ik m’n laptopje met me meeheb, probeer ik van de gelegenheid gebruik te maken om jullie zo af en toe wat bij te praten. Dit jaar geen blogstop dus, maar een junimaand die jullie meer dan ooit zal voorbereiden op de komende zomer. O Canada, …